Verslag en foto’s: Ruud van Assema. Door technische problemen helaas wat later geplaatst door ons, waarvoor excuses!

Op Oudjaarsdag werden we verrast door een uitnodiging voor Nienke van de KNSB voor deelname op 5 en 6 januari jl. aan Regioselectiewedstrijden voor het NK Junioren B.Nienke was 2^e reserve en zou alleen mogen starten wanneer zich 2 personen uit district NH-U zich zouden afmelden (of niet zouden aanmelden). Na kort overleg met Gerrit, die op trainingskamp in Dronten was, besloten we Nienke aan te melden en te wachten op eventuele afmeldingen. Niet dat we enige illusie hadden op plaatsing voor het NK, maar zicht op deelname was voor Nienke en ons al een leuke gedachte. Tot onze verbazing was er 1 afmelding, en had de 1^e reserve zich niet aangemeld. Nienke zou dus starten!

Dat betekende op zaterdagmiddag naar Breda voor een 500 en 1500 meter, en zondagmiddag naar Den Haag voor de 3000 meter. Omdat we dit pas zeker wisten op vrijdagochtend 4 januari, was de mogelijke voorbereiding minimaal. Beter gezegd; die was er niet. Nienke had zaterdagochtend de eerste les jeugdschaatsen gegeven in Haarlem, moest daarna met taxi-mama linea recta naar haar werk bij een supermarkt. Hier moest ze eerder beginnen om ’s middags eerder weg te kunnen naar Breda. Om 15 uur stond taxi-mama voor de supermarkt en om 15.45 uur zaten we in de auto naar Breda. Onderweg even eten en door, want je moest je minimaal 45 minuten voor  aanvang wedstrijd melden. Erg officieel hoor.

Ter plaatse bleek aanmelding niet nodig. Ineens wordt 20 minuten voor de start via de speaker verzocht of Nienke zich wil melden bij de jury. O jee… zou er een fout zijn gemaakt? Mag ze niet starten en hebben we het hele stuk voor niets gereden? Na een paar minuten was Nienke terug en zegt: “Bloedafname”. Wij kijken haar aan met grote ogen. “Nee hoor, geintje. Ze wilden van een paar deelnemers de aanwezigheid verifiëren”. De mogelijkheid van controles stond wel in de regelementen, en dat had ze in haar oren geknoopt.

Even inwerken en snel het ijs op. Omdat Nienke haar tijden bij de minder snelle behoort, zat ze in de eerste ritten. Het ijs had geleden onder een vlak er voor gehouden “Elfstedentocht” en was niet super. We hadden afgesproken ons te richten op aanscherping van Persoonlijke Records. In een deelnemersveld met meiden Junioren B die inrijden op de Tacx en PR’s hebben staan rond en zelfs onder de 40 seconden, hoef je verder geen illusies te hebben.

De mogelijkheid mee te doen aan deze wedstrijd, motiveerde enorm en dat zag je terug. Nienke zat diep voor een Van Assema ? en perste er een mooi PR uit van 49.56 (opening 12.7). De eerste keer onder de 50 seconden. Super! Daarna bleek op de 1500 meter, dat de lange dag zijn tol eiste. Een door Nienke aangesproken coach van STG Ter Aar (die daar was met zijn dochter) was bereid Nienke te coachen waar nodig. Nienke deed haar best, maar een PR zat er niet in. Met pijnlijke bovenbenen werd een 2.41 op de klok gezet (handgeklokt, ook hier weigert de tijdwaarneming wel eens).

Op naar huis en uitrusten voor de zondag. Rond 23 uur waren we terug. Zondag wilde Nienke ineens uitfietsen op de Tacx. Papa kon onverwacht “mekanieker” spelen, want de fiets was na afgelopen zomer nog niet fietsklaar. Half vier ging de stoet weer op weg, nu richting de Uithof in Den Haag. Binnen gekomen waren alle deuren gesloten. Een teken? Alleen de ijshockeyhal was toegankelijk, maar daar hadden ze geen tijd voor ons. Veel te druk met elkaar tegen de boarding beuken. Via een nooduitgang (ingang??) kwamen we met wat hulp bij het ijs en daar bleken wij de verkeerde ingang gekozen te hebben. Net binnen, werd omgeroepen dat we nog 5 minuten hadden om de presentielijst te tekenen. Daarna zouden de startlijsten gemaakt worden. Vreemd. Waar in Breda aanmelding niet nodig was, moest dat in Den Haag dus wel. Gelukkig waren we net op tijd.

Nienke moest wederom in de eerste rit starten, tegen een tegenstander met een PR die 15 seconden beter is dan die van Nienke. Dat bood mogelijkheden. Zonder ervaring met schema’s en zonder coaching, was een richtpunt wel lekker. Omdat het 2^e paar in het kwartet “leeg” was, reden Nienke en haar tegenstander van STG Koggenland samen op een verder lege baan. De dames reden tot bijna 1400 meter goed gelijk op, waar de binnen- en buitenbocht bepaalde wie voorlangs wisselde. Dit had een PR kunnen worden. Vlak voor de 1400 meter doorkomst, valt Nienke haar tegenstander en is Nienke haar richtpunt kwijt. De tijden zakken direct in en met 5.51 blijft ze enkele seconden boven haar PR. Jammer, maar mooie rit! Na de rit zei Nienke ook meteen dat ze haar mikpunt miste.

Een ervaring en een PR rijker hebben we deze uitdaging afgesloten. Leuke afwisseling in de kerstvakantie.