De aankondiging van een tijdrit laat een aantal schaatsende leden schrikken en laten zich derhalve niet op de DTS-baan zien, maar kiezen voor een eigen ommetje om toch lekker in beweging te blijven.

Daarentegen staat een groep junioren, senioren en masters geprepareerd aan de start. Tasjes, lampjes en zelfs fietsbellen worden nerveus van de racemonsters gestript om geen onnodig gewicht tegen de wind in mee te hoeven slepen. Op volgorde van aanmelden kunnen de rijders onder de handen van Gerrit uit van start voor een moordende 5 kilometer ofwel 4 ronden van 1,25 km. Trouwe klokkers en schrijvers in de juryruimte houden nauwkeurig de tijd en de bel voor de laatste ronde in de gaten.

Sam Olie gaf als jongste deelnemer het goede voorbeeld hoe hard hij één volle ronde met weer en vooral wind om kon gaan; met bijna 34 km/u vloog hij over het parcours. Sneller dan broer Mees, die overigens wel 4 ronden moest rijden.

Bij de senioren moesten er drie man vechten om één been, maar alleen de snelste ging er mee heen. Niels van Assema leek van weer en wind geen last te hebben en kon na 6.35,60 de stopwatches tot stilstand brengen en naar horen zeggen weer een PR gereden hebben met een gemiddelde van 45,5 km/u.

Voor alle overige resultaten zie hier het door Gerrit Passenier zorgvuldig uitgewerkte schema met rondetijden en gemiddelde snelheden. Voor wie het weten wil en vergelijken met de tijdrit van een jaar geleden, kijkt hier!