De traditionele STG Vette Pensenloop op Tweede Kerstdag is voorbij. Wie nog een onsje over had en zich in Bakkum had gemeld, heeft zich onder leiding van Erwin Dekker laten ontvoeren om na enige omzwerving op eigen kracht de snelste weg naar Johanna’s Hof terug te vinden. De hoofdprijs is is de worst van slagerij Schoen, de troostprijs is voor de laatst aankomende !
door: Meike en Mark Hartog
Om stipt 9:00 uur vertrokken we met z’n dertienen vanaf Johanna’s Hof, er waren zelfs nieuwe gezichten te zien! Bert Bommerson zwaaide ons uit, helaas kon hij vanwege een blessure (te sloom met instappen bij de stoeltjeslift!) niet meelopen.
Vrolijk werd er gekletst in het groepje, met grappen als vanouds. Lukraak werden paden genomen en om achterblijvers op adem te laten komen werden schaatsoefeningen ingelast. ‘Oh nee! Het moest toch geen echte training worden toch waarbij die vette pens er daadwerkelijk af wordt getraind?’ werd er geschrokken geroepen.
Het warmlopen kreeg een onverwachte wending toen we bij een enorme waterplas aankwamen die de doorgang blokkeerde. Spontaan werd dit punt omgedoopt tot de start van de “Vette Pensenloop.” Vanaf dat moment moesten we zelf maar zien hoe we terugkwamen bij Johanna’s Hof.
Er zijn er in de groep altijd mensen die in het bos een voordeel hebben. Sommigen trainen er zomers in Heemskerk én Castricum (zoals ik, al 40 jaar lang), anderen gebruiken het als uitlaatplek voor de hond, en weer anderen wandelen er elk weekend. Toch blijft er een zwart gat tussen Heemskerk en Castricum, een gebied waar wij vrijwel nooit trainen.
Dit werd ons pijnlijk duidelijk. Tijdens het inlopen hadden we beter herkenningspunten kunnen onthouden in plaats van gezellig te kletsen. Slim als we dachten te zijn, besloten we de rode kabouterroute te volgen. Die kan toch nooit lang zijn en leidt altijd terug naar Johanna’s Hof, toch? Helaas bleek er nog een rode route te zijn – eentje die richting Heemskerk gaat. Precies die route volgden wij. Oeps.
Uiteindelijk moesten we de weg vragen naar Johanna’s Hof. De verschrikte blikken van de mensen die ons hielpen spraken boekdelen: teruggaan was echt sneller. Na een extra lus van vier kilometer kwamen we weer precies op hetzelfde punt uit waar we begonnen waren, dicht bij Kijk~uit. Ons zelfvertrouwen kreeg een flinke tik, dus vroegen we de weg bij elke splitsing. Deze keer kon het echt niet meer fout gaan.
Meer dan een kwartier na de groep kwamen we eindelijk aan. Ricardo Carlino had gewonnen, en Miranda Dekker was de eerste vrouw, maar dat hebben wij helaas allemaal gemist.
.
Aan de organisatie lag het in ieder geval niet- Erwin, bedankt voor de leuke training en chocomel met kerststol! Er wordt binnen huize Hartog gesproken om de trainingen in het bos op te schalen. Zo kunnen we de bospaden nóg beter in ons geheugen prenten. Blijkbaar is 40 jaar en twee keer per week trainen niet genoeg.
.
De volledige uitslag voor wie het gemist heeft.
Twee keer per jaar verscheen ons clubblad De Ronding: een prachtig, full colour magazine vol foto's, persoonlijke verslagen en informatie. Online te bekijken. Zie hier de laatste gedrukte exemplaar!